"Επτά γοτθικές ιστορίες"
Κάρεν Μπλίξεν
Συνεχίζοντας το ταξίδι σε αγαπημένα βιβλία που μιλούν για τις ιστορίες, τους παραμυθάδες, την τέχνη της αφήγησης και του θεάτρου παραθέτω ένα απόσπασμα από τις "Επτά γοτθικές ιστορίες" της Κάρεν Μπλίξεν (εκδ. Μέδουσα).
Μια από τις επτά ιστορίες σ' αυτό το υπέροχο βιβλίο έχει τίτλο "Οι ονειροπόλοι" και ήρωα έναν παλιό παραμυθά που έχει εγκαταλείψει, όπως λέει, το επάγγελμα.
Ο παραμυθάς, ο Μίρα, προσπαθεί να απαντήσει στις ερωτήσεις ενός θαυμαστή του και μιλά για τη ζωή και τις ιστορίες του...
* * *
"Πώς γίνεται, Μίρα", είπε, "και δεν μπορείς να μας πεις απόψε μια ιστορία καθώς ταξιδεύουμε;"Κάποτε ήσουν ανεξάντλητος και ήξερες ιστορίες απ' αυτές που παγώνουν το αίμα στις φλέβες και σε κάνουν να δυσπιστείς και για τον πιο παλιό σου φίλο, ιστορίες κατάλληλες για ζεστές νύχτες και για ανθρώπους που έχουν ξεκινήσει για μεγάλες περιπέτειες.Δεν έχεις λοιπόν άλλες;"
"Όχι, δεν έχω άλλες, Τέμπου", είπε ο Μίρα, "και ο λόγος γι' αυτό είναι μια θλιβερή ιστορία, κατάλληλη για ανθρώπους που έχουν ξεκινήσει για μεγάλες περιπέτειες.Κάποτε ήμουν μεγάλος παραμυθάς, μοναδικός στις ιστορίες που παγώνουν το αίμα στις φλέβες.Οι δαίμονες, τα δηλητήρια,οι προδοσίες, τα βασανιστήρια, το σκοτάδι και η τρέλα, αυτό ήταν το ρεπερτόριο του επαγγέλματος του Μίρα."
"Θυμάμαι μια απ' τις ιστορίες σου", είπε ο Λίνκολν."Με είχες φοβίσει μ' αυτήν, αλλά και τις δυο νεαρές χορεύτριες απ' το Λάμου, που σ' αυτή την περίπτωση πραγματικά δεν υπήρχε κανένας λόγος να φοβούνται, έτσι ώστε εκείνη τη νύχτα μείναμε ξάγρυπνοι.Ο Σουλτάνος ήθελε μια πραγματική παρθένα κι ύστερα από πολλά του έφεραν μια απ' τα βουνά.Αλλά εκείνος αποκάλυψε πως..."
"Ναι, ναι", είπε ο Μίρα συνεχίζοντας τη διήγηση, ενώ όλο το παρουσιαστικό του άλλαξε ξαφνικά, τα μαύρα μάτια του έγιναν πιο λαμπερά και τα χέρια του ζωντάνεψαν με τον παλιό χαρακτηριστικό τρόπο, σαν δυο γριές οχιές που χορεύουν στον ήχο της φλογέρας προβάλλοντας απ' το καλάθι, "ο Σουλτάνος ήθελα μια πραγματική παρθένα, ένα κορίτσι που να μην έχει καν ακούσει να μιλάνε για άντρες.Μετά από πολλές περιπέτειες του έφεραν μία απ' το βασίλειο των Αμαζόνων στα βουνά, όπου οι πολεμόχαρες αυτές γυναίκες σκοτώνουν όλα τα αρσενικά παιδιά.Αλλά όταν ο Σουλτάνος πήγε να την δει, κοίταξε ανάμεσα από τις κουρτίνες της πόρτας και διαπίστωσε πως εκείνη είχε στραμμένο το βλέμμα της σ' έναν νεαρό νεροκουβαλητή που τριγυρνούσε στο παλάτι και την άκουσε να μονολογεί:
Α, με φέρανε σε καλό μέρος", είπε, "αυτό εκεί το πλάσμα πρέπει να είναι κάποιος θεός ή ένας πανίσχυρος άγγελος, ίσως αυτός που ρίχνει τους κεραυνούς.Τώρα πια δεν με νοιάζει να πεθάνω γιατί είδα ό,τι δεν είδε ποτέ κανείς".Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο νεαρός νεροκουβαλητής σήκωσε το βλέμμα του στο παράθυρο κι έμεινε έκθαμβος να την κοιτάζει.Ο Σουλτάνος στενοχωρήθηκε πολύ και έβαλε να θάψουν ζωντανούς το νέο και τη νέα, στις ρίζες μιας φοινικιάς στον κήπο τους κλείνοντας τους σε μια μαρμάρινη σαρκοφάγο αρκετά μεγάλη ώστε να μπορεί να χρησιμέψει για νυφικό κρεββάτι κι ύστερα πήγε και κάθισε κάτω απ' αυτό το δέντρο και σκεφτόταν πολλά πράγματα και κυρίως το γεγονός πως τώρα πια δεν θα εκπλήρωνε την επιθυμία του να αποκτήσει μια πραγματική παρθένα κι έβαλε ένα νεαρό αγόρι να του παίξει φλογέρα.Αυτή ήταν η ιστορία που άκουσες κάποτε"/
"Ναι, μόνο που τότε την είχες πει καλύτερα", είπε ο Λίνκολν.
"Σωστά", είπε ο Μίρα, "κι ο κόσμος τότε δεν έκανε χωρίς τον Μίρα. Στους ανθρώπους αρέσει να τρομάζουν.Οι μεγάλοι άρχοντες, όταν πια βαριούνται τις γλυκές απολαύσεις της ζωής, θέλουν κάτι να τους συγκινήσει.Και οι τίμιες γυναίκες, που δεν τους συμβαίνει τίποτα στη ζωή,λαχταρούν να ανατριχιάσουν στα κρεβάτια τους έστω για μια ακόμη φορά.Αυτές οι ιστορίες με τις αποδράσεις και τις καταδιώξεις χάριζαν έμπνευση στις χορεύτριες και έκαναν το βήμα τους πιο ανάλαφρο.Αχ, πόσο με αγαπούσε τότε ο κόσμος!Ήμουνα όμορφος και το πρόσωπο μου αρυτίδωτο.Έπινα ακριβά κρασιά,φορούσα χρυσοκέντητα ρούχα στολισμένα με κεχριμπάρι και στο δωμάτιο μου έκαιγαν πάντα θυμιατά".
"Και τι συνέβη κι άλλαξαν όλα αυτά;" ρώτησε ο Λίνκολν.
"Δυστυχώς", είπε ο Μίρα βουλιάζοντας και πάλι στην προηγούμενη απάθεια του, "ζώντας έχασα την ικανότητα να φοβάμαι...
.........................................................................................................
...Ο κόσμος γεύτηκε σαν να'ταν κρασί τον νεαρό παραμυθά Μίρα Τζάμα.Κι ο Μίρα Τζάρα ζάλισε τον κόσμο, μπήκε στο αίμα του και το ζέστανε, το έκανε να λάμπει πιο κόκκινο.Τώρα έχω πάρει λίγο την κάτω βόλτα, η εντύπωση που προκαλούσα ξεθώριασε.Κι ο κόσμος σε λίγο θα νιώθει την ίδια ευχαρίστηση αποβάλλοντας με σαν να ήμουν ούρα κι η αλήθεια είναι πως ίσως κι εγώ να σπρώχνω τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση.Αλλά οι ιστορίες μου- αυτές θα ζήσουν"
"Και στο μεταξύ τι κάνεις για να μην χάνεις το θάρρος σου μπροστά σ' αυτήν την απόφαση της ζωής να σε ξεφορτωθεί και μάλιστα όσο το δυνατό πιο γρήγορα;" ρώτησε ο Λίνκολν.
"Ονειρεύομαι", είπε ο Μίρα.
http://www.bookbar.gr/sto-spiti-tis-caren-blixen/wines
κι άλλη μια στο άλλο σπίτι-μουσείο στην Κένυα
http://www.museums.or.ke/content/blogcategory/13/19/
Οι "Επτά γοτθικές ιστορίες", παρ' όλο που είναι ουσιαστικά το πρώτο έργο της Κάρεν Μπλίξεν, την έκανε αμέσως αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό, μα και σε πολλούς σύγχρονούς της συγγραφείς, από τον Hemingway ως τον Julio Cortazar. Είναι αδύνατο να συνοψίσει κανείς αυτό το βιβλίο με τη μαγική ατμόσφαιρα, τις μεταμορφώσεις, τις μονομαχίες, τα φαντάσματα και τους ρομαντικούς έρωτες. Η κάθε ιστορία εμπεριέχει άλλες μικρότερες, που φωτίζουν, προωθούν και ολοκληρώνουν την πλοκή, όπως και στις "Χίλιες και μία νύχτες" και παρ' όλο που είναι αυτοτελής, συνθέτει με τις υπόλοιπες ένα οργανικό σύνολο. Η σύνδεση των ιστοριών διακρίνεται κυρίως στην ανάπτυξη των θεμάτων, που γίνεται με συνεχείς παραλλαγές, μεταθέσεις και ανατροπές, όπως στις φούγκες του Μπαχ. Πρόκειται για ένα ιλιγγιώδες παιχνίδι, που πόλοι του είναι η Αλήθεια και το Ψέμα, η Πραγματικότητα και η Φαντασία, η Ζωή και η Τέχνη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
http://www.politeianet.gr/books/9789607014238-blixen-karen-isak-dinesen-medousa-epta-gotthikes-istories-7534
Κάρεν Μπλίξεν
 |
| Karen Blixen Museum in Denmark |
Μια από τις επτά ιστορίες σ' αυτό το υπέροχο βιβλίο έχει τίτλο "Οι ονειροπόλοι" και ήρωα έναν παλιό παραμυθά που έχει εγκαταλείψει, όπως λέει, το επάγγελμα.
Ο παραμυθάς, ο Μίρα, προσπαθεί να απαντήσει στις ερωτήσεις ενός θαυμαστή του και μιλά για τη ζωή και τις ιστορίες του...
* * *
"Πώς γίνεται, Μίρα", είπε, "και δεν μπορείς να μας πεις απόψε μια ιστορία καθώς ταξιδεύουμε;"Κάποτε ήσουν ανεξάντλητος και ήξερες ιστορίες απ' αυτές που παγώνουν το αίμα στις φλέβες και σε κάνουν να δυσπιστείς και για τον πιο παλιό σου φίλο, ιστορίες κατάλληλες για ζεστές νύχτες και για ανθρώπους που έχουν ξεκινήσει για μεγάλες περιπέτειες.Δεν έχεις λοιπόν άλλες;"
"Όχι, δεν έχω άλλες, Τέμπου", είπε ο Μίρα, "και ο λόγος γι' αυτό είναι μια θλιβερή ιστορία, κατάλληλη για ανθρώπους που έχουν ξεκινήσει για μεγάλες περιπέτειες.Κάποτε ήμουν μεγάλος παραμυθάς, μοναδικός στις ιστορίες που παγώνουν το αίμα στις φλέβες.Οι δαίμονες, τα δηλητήρια,οι προδοσίες, τα βασανιστήρια, το σκοτάδι και η τρέλα, αυτό ήταν το ρεπερτόριο του επαγγέλματος του Μίρα."
"Θυμάμαι μια απ' τις ιστορίες σου", είπε ο Λίνκολν."Με είχες φοβίσει μ' αυτήν, αλλά και τις δυο νεαρές χορεύτριες απ' το Λάμου, που σ' αυτή την περίπτωση πραγματικά δεν υπήρχε κανένας λόγος να φοβούνται, έτσι ώστε εκείνη τη νύχτα μείναμε ξάγρυπνοι.Ο Σουλτάνος ήθελε μια πραγματική παρθένα κι ύστερα από πολλά του έφεραν μια απ' τα βουνά.Αλλά εκείνος αποκάλυψε πως..."
"Ναι, ναι", είπε ο Μίρα συνεχίζοντας τη διήγηση, ενώ όλο το παρουσιαστικό του άλλαξε ξαφνικά, τα μαύρα μάτια του έγιναν πιο λαμπερά και τα χέρια του ζωντάνεψαν με τον παλιό χαρακτηριστικό τρόπο, σαν δυο γριές οχιές που χορεύουν στον ήχο της φλογέρας προβάλλοντας απ' το καλάθι, "ο Σουλτάνος ήθελα μια πραγματική παρθένα, ένα κορίτσι που να μην έχει καν ακούσει να μιλάνε για άντρες.Μετά από πολλές περιπέτειες του έφεραν μία απ' το βασίλειο των Αμαζόνων στα βουνά, όπου οι πολεμόχαρες αυτές γυναίκες σκοτώνουν όλα τα αρσενικά παιδιά.Αλλά όταν ο Σουλτάνος πήγε να την δει, κοίταξε ανάμεσα από τις κουρτίνες της πόρτας και διαπίστωσε πως εκείνη είχε στραμμένο το βλέμμα της σ' έναν νεαρό νεροκουβαλητή που τριγυρνούσε στο παλάτι και την άκουσε να μονολογεί:
Α, με φέρανε σε καλό μέρος", είπε, "αυτό εκεί το πλάσμα πρέπει να είναι κάποιος θεός ή ένας πανίσχυρος άγγελος, ίσως αυτός που ρίχνει τους κεραυνούς.Τώρα πια δεν με νοιάζει να πεθάνω γιατί είδα ό,τι δεν είδε ποτέ κανείς".Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο νεαρός νεροκουβαλητής σήκωσε το βλέμμα του στο παράθυρο κι έμεινε έκθαμβος να την κοιτάζει.Ο Σουλτάνος στενοχωρήθηκε πολύ και έβαλε να θάψουν ζωντανούς το νέο και τη νέα, στις ρίζες μιας φοινικιάς στον κήπο τους κλείνοντας τους σε μια μαρμάρινη σαρκοφάγο αρκετά μεγάλη ώστε να μπορεί να χρησιμέψει για νυφικό κρεββάτι κι ύστερα πήγε και κάθισε κάτω απ' αυτό το δέντρο και σκεφτόταν πολλά πράγματα και κυρίως το γεγονός πως τώρα πια δεν θα εκπλήρωνε την επιθυμία του να αποκτήσει μια πραγματική παρθένα κι έβαλε ένα νεαρό αγόρι να του παίξει φλογέρα.Αυτή ήταν η ιστορία που άκουσες κάποτε"/
"Ναι, μόνο που τότε την είχες πει καλύτερα", είπε ο Λίνκολν.
"Σωστά", είπε ο Μίρα, "κι ο κόσμος τότε δεν έκανε χωρίς τον Μίρα. Στους ανθρώπους αρέσει να τρομάζουν.Οι μεγάλοι άρχοντες, όταν πια βαριούνται τις γλυκές απολαύσεις της ζωής, θέλουν κάτι να τους συγκινήσει.Και οι τίμιες γυναίκες, που δεν τους συμβαίνει τίποτα στη ζωή,λαχταρούν να ανατριχιάσουν στα κρεβάτια τους έστω για μια ακόμη φορά.Αυτές οι ιστορίες με τις αποδράσεις και τις καταδιώξεις χάριζαν έμπνευση στις χορεύτριες και έκαναν το βήμα τους πιο ανάλαφρο.Αχ, πόσο με αγαπούσε τότε ο κόσμος!Ήμουνα όμορφος και το πρόσωπο μου αρυτίδωτο.Έπινα ακριβά κρασιά,φορούσα χρυσοκέντητα ρούχα στολισμένα με κεχριμπάρι και στο δωμάτιο μου έκαιγαν πάντα θυμιατά".
"Και τι συνέβη κι άλλαξαν όλα αυτά;" ρώτησε ο Λίνκολν.
"Δυστυχώς", είπε ο Μίρα βουλιάζοντας και πάλι στην προηγούμενη απάθεια του, "ζώντας έχασα την ικανότητα να φοβάμαι...
.........................................................................................................
...Ο κόσμος γεύτηκε σαν να'ταν κρασί τον νεαρό παραμυθά Μίρα Τζάμα.Κι ο Μίρα Τζάρα ζάλισε τον κόσμο, μπήκε στο αίμα του και το ζέστανε, το έκανε να λάμπει πιο κόκκινο.Τώρα έχω πάρει λίγο την κάτω βόλτα, η εντύπωση που προκαλούσα ξεθώριασε.Κι ο κόσμος σε λίγο θα νιώθει την ίδια ευχαρίστηση αποβάλλοντας με σαν να ήμουν ούρα κι η αλήθεια είναι πως ίσως κι εγώ να σπρώχνω τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση.Αλλά οι ιστορίες μου- αυτές θα ζήσουν"
"Και στο μεταξύ τι κάνεις για να μην χάνεις το θάρρος σου μπροστά σ' αυτήν την απόφαση της ζωής να σε ξεφορτωθεί και μάλιστα όσο το δυνατό πιο γρήγορα;" ρώτησε ο Λίνκολν.
"Ονειρεύομαι", είπε ο Μίρα.
* * *
Μια βόλτα στο σπίτι που έζησε η Μπλίξεν στη Δανία κι έχει γίνει Μουσείο
http://blixen.dk/?lang=enhttp://www.bookbar.gr/sto-spiti-tis-caren-blixen/wines
κι άλλη μια στο άλλο σπίτι-μουσείο στην Κένυα
http://www.museums.or.ke/content/blogcategory/13/19/
 |
| Denmark |
 |
| Denmark |
Οι "Επτά γοτθικές ιστορίες", παρ' όλο που είναι ουσιαστικά το πρώτο έργο της Κάρεν Μπλίξεν, την έκανε αμέσως αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό, μα και σε πολλούς σύγχρονούς της συγγραφείς, από τον Hemingway ως τον Julio Cortazar. Είναι αδύνατο να συνοψίσει κανείς αυτό το βιβλίο με τη μαγική ατμόσφαιρα, τις μεταμορφώσεις, τις μονομαχίες, τα φαντάσματα και τους ρομαντικούς έρωτες. Η κάθε ιστορία εμπεριέχει άλλες μικρότερες, που φωτίζουν, προωθούν και ολοκληρώνουν την πλοκή, όπως και στις "Χίλιες και μία νύχτες" και παρ' όλο που είναι αυτοτελής, συνθέτει με τις υπόλοιπες ένα οργανικό σύνολο. Η σύνδεση των ιστοριών διακρίνεται κυρίως στην ανάπτυξη των θεμάτων, που γίνεται με συνεχείς παραλλαγές, μεταθέσεις και ανατροπές, όπως στις φούγκες του Μπαχ. Πρόκειται για ένα ιλιγγιώδες παιχνίδι, που πόλοι του είναι η Αλήθεια και το Ψέμα, η Πραγματικότητα και η Φαντασία, η Ζωή και η Τέχνη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
http://www.politeianet.gr/books/9789607014238-blixen-karen-isak-dinesen-medousa-epta-gotthikes-istories-7534
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου